پست دی ۱۳۹۶: http://khodajanam.blogfa.com/post/68
من سخت مریضم
دلت نخواست بمونی
کاش عاشقیمون تا همیشه ادامه داشت
کاش نمیرفتی
خیلی التماست کردم برگردی اما نیامدی
فقط بدان بمیرم هیچ فرصتی برای جبران نیست
در تمام این ماهها به اندازه تمام عمرم گریه کردم و دردم، نبود تو بود
همیشه گریه میکنم برا تنهایی هام.اما تو تنها نیستی
جای من هست کسی که ماشین کنارت نشسته و دستاتو گرفته تا گرمت کنه اما کسی نیست دستای منو گرم کنه.
تو منو نابود کردی.فکر نکن اینطور ولم کردی روزهای خوبی در انتظارت است. اشکهام نمیذاره صورتت بخنده. من هر شب برا تنهایی ام ضجه میزنم اما تو خوش باش با دوستان و خانواده ات
کاش تمام فداکاری هام مثل فیلم میومد جلو چشمتمنتی نیست چون دوستت داشتم اما در مرام تو دوست داشتن زن یعنی خفت؟ یعنی عاق والدین شدن؟
به خدایی که اعتقاد نداری همه ها میگن: زن اولویت اول مرد باید باشه حتی جلوتر از پدر و مادر.اما تو بخاطر اونا منو ول کردی
حاجی منو تو عهدی عاشقانه بستیم این بود مردی تو؟ مردی یعنی فقط دل مادرت شاد باشه؟
حاجی من غمگینم و تمام غم هایم تقصیر توست.من اون دنیا ازت نمیگذرم
من دارم میمیرم اما تو شاد باش.چون شادی فقط برای توست
من زن ساده دل تو، تمام جوانی ام را به پای تو گذاشتم که حالا خودم باشم و خودم؟
تو مدیونی.مدیون تمام اشکهایم.مدیون تمام گریه هام و بی قراری هام
حاجی چرا سنگ شدی چرا دوستم نداشتی؟ چرا آینده دختری را تباه کردی؟ چرا مرد نبودی؟ چرا رفیق باز بودی؟ چرا فدایی خانواده 18 نفره ات بودی؟
انصافت کجاست انسان؟
به خدا حلالت نمیکنم.من آینده ای ندارم.چون تباهم کردی
خدایا مرگم را برسان.تنها دعای من.برو خوش باش بی غیرت
درباره این سایت